De Monkey Town-generatie

“Op maandagochtend zijn ze doodmoe!”, hoor ik van leerkracht Saskia (groep 5). In de kring vertellen ze over hun overvolle weekend: speeldates, de bios, zwemles, shoppen, borrelen met de buren én nog een bezoek aan opa en oma. Saskia: “Is dat niet wat veel?”

De Monkey Town-generatie

Na curlingouders, helikopterouders en de pretparkgeneratie is er een nieuwe term die ons moet laten inzien dat we overdrijven. Onze kinderen worden altijd entertained, constant gevolgd en ze zijn zelden op zichzelf.

In mijn opvoedboek onderzoek ik die Monkey Town mindset, zowel vanuit mijn eigen ervaringen als moeder als wat ik tegenkom in mijn opvoedpraktijk. We doen er allemaal min of meer aan mee, dat is nu eenmaal de tijd waarin we leven. Ik vraag me af:

Hoe geven we onze kinderen nog een gewone, gezonde kindertijd?

Een kindertijd vol afwisselende ervaringen, zoals urenlang buitenspelen, rondhangen in de buurt, buitengesloten worden en er daarna weer bijhoren, verveeld duckies lezen op de bank (zonder iPad) en meehelpen in het huishouden.

Laten we onze kinderen minder meeslepen in een bucketlist leven wat mooi staat op social media. Al die piekervaringen, die uitjes brengen een shot geluk dat zo weer vervliegt. Next. Op naar de volgende topdag. Wanneer gaan we weer naar de Efteling? Of naar de JUMP XL? Gaan we nog wat leuks doen vandaag? Ik verveel me!

Zorg voor kleine dingen, geluksmomenten samen: een potje UNO aan de keukentafel, extra lang voorlezen in bed, of samen met je puber lachen om de gekkigheid van docenten. Maar ook het fantasiespel dat je kind speelt na een moment van verveling. De voldoening na het samen opruimen van de schuur.

Wat vind jij? Moeten we onze kinderen wat meer vrijheid geven? Hun leven minder vol plannen met leuks? Meer rust inbouwen en ruimte voor zelfstandigheid?